اطلاعات بیشتر


نام مکان:
خانه تدین سمنان
استان:
سمنان
شهرستان:
سمنان

معرفی نامه

خانه تدین که متعلق به یکی از تجار معتبر سمنانی بوده و به محمدیه نیز معروف است، در خیابان طالقانی شهر سمنان، در راسته بازار شمالی ـ جنوبی و در کوچه ای فرعی واقع شده است و ساخت آن به اواخر دوره قاجاریه برمی گردد و مرمت آن همچنان به اتمام نرسیده است.این بنا دارای حوضخانه، تالارهای زمستان نشین و تابستان نشین، اصطبل، آشپزخانه، حیاط مرکزی و معماری گودال باغچه است که یکی از تکنیک‌های معماری سنتی ایران به شمار می‌رود. بادگیر بلند و حجیم بخش تابستان نشین نیز یکی دیگر از ویژگی‌های منحصر به فرد این بناست.این خانه شامل 3 بخش اصلی است؛ حیاط اندرونی برای زندگی افراد خانواده، حیاط بیرونی برای پذیرایی از مهمانان و ملاقات‌های تجاری و یک فضای جانبی به عنوان بخش خدماتی وابسته به حیاط اندرونی که هر کدام از این بخش‌ها نیز 3 در ورودی مجزا دارند.

تفکیک عملکردهای مختلف در این منزل مسکونی، نمونه کاملی از معماری سنتی ایرانی در خانه‌های قدیمی را به نمایش می‌گذارد؛ فضاهای خصوصی زندگی شامل هشتی، دالان ورودی و حیاط اندرونی است که به طور غیرمستقیم به حیاط بیرونی و بخش خدماتی متصل می‌شود. عناصر تشکیل دهنده حیاط بیرونی نیز شامل اتاق‌های تابستان نشین، زمستان نشین، بهارخواب‌های شرقی و غربی، حوضخانه، اتاق‌های فرعی و انبار در ضلع غربی و شرقی آن است.بخش تابستان نشین دارای بادگیر بلند و زیبایی است که علاوه بر تلطیف ..

.مشاهده کامل متن فضای حوضخانه و اتاق تابستانی، جلوه ویژه ای نیز به نمای ساختمان بخشیده است. سقف‌های جناغی، تزئینات زیبای گچی و تراس‌های داخلی از دیگر ویژگی‌های معماری فضای تابستان و زمستان نشین است.حیاط بیرونی که به منظور پذیرایی از مهمانان نامحرم ساخته شده است، با دسترسی مستقیم از کوچه منشعب به بازار، بیشتر نقش دفتر کار مالک خانه را داشته و شامل اتاق‌های بزرگ، راهروی مرتبط به حیاط اندرونی و زیرزمین مناسب جهت انبار کالااست که به سقف‌های چوبی و زیبا و سقف‌های جناغی مزین شده است.

حیاط سوم یا همان بخش خدماتی خانه نسبت به سایر فضاهای خانه کوچک‌تر بوده و به منظور رفع نیازهای روزمره زندگی ساخته شده است، اما فاقد هر گونه تزئینات و معماری خاصی است. این بخش که شامل فضاهای اسکان خدمه، اصطبل، آشپزخانه و انبار هیزم بوده است، از یک طرف از طریق دالانی به حیاط اندرونی مرتبط است و از طرف دیگر به پیاده رو و محل معبر عمومی.این بنا در عکس‌های میرزا عبدالله قاجار، عکاس مخصوص ناصرالدین شاه نیز دیده می‌شود. وی این تصاویر را طی سفر ناصرالدین شاه از تهران به مشهد مقدس و در سال 1284 هـ .

ق به ثبت رسانده است. مرمت و بازسازی این خانه که هنوز هم کامل نشده، در سال 1373 آغاز شد و سپس کاربری جدیدی یافت به طوری که هم اکنون به عنوان ساختمان اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مورد بهره برداری قرار گرفته است.منبع :http://semnan.ir/HomePage.

aspxTabID=4714&site=DouranPortal&lang=fa-IRhttp://www.ichto.ir/Default.aspx?tabid=693.