اطلاعات بیشتر


نام مکان:
عشایر بومی چابهار
استان:
سیستان و بلوچستان
شهرستان:
چابهار

معرفی نامه

به کسانی که به جامعه عشایری تعلق دارد عشایر گفته می‌شود. واژهٔ عشایر، جمع عشیره به معنی قبیله است. جامعه عشایری شیوه زیستی متفاوت و جدای از شیوه زیست شهری و شیوه زیست روستایی است. این جامعه عبارت است از جامعه انسانی نسبتا خوداتکا و خودبسنده که ساخت اجتماعی قبیله‌ای دارد و عموما زندگی خود را از دامداری اداره می‌کنند.

واژه عشایر بیشتر در زبان فارسی و در مورد ایل‌های کوچنده در ایران به کار می‌رود. عشایر در قدیم در تعیین حکومت‌ها نقش اساسی داشته‌اند و اکثر خاندان هاو سلسله‌های حاکم بر ایران خاستگاه عشایری داشته‌اندعشایر ساکن در شهرستان چابهار به منظور تامین علوفه و دستیابی به مراتع تازه نسبت به کوچ دورانی در فصل بهار اقدام به کوچ می‌کنند. کوچ خانوار عشایری چابهار در اواخر اسفند هر سال آغاز و تا شعاع ۲۰ کیلومتری در منطقه انجام خواهد گرفت ،تعداد خانوار کوچنده بیش از ۲۷۰ خانوار است ، این تعداد خانوار هر سال در اواخر اسفند در مناطق بخش مرکزی، دشتیاری و نگور بهار چرانی خواهند داشت.عشایر چابهار و کنارک هزار و 500 نفر شتر پرورش می‌دهند که نقش موثری در تولید شیر و گوشت این حیوان در سیستان و بلوچستان دارد.

بر اساس سرشماری اقتصادی و اجتماعی مرکز آمار ایران در مجموع 2 هزار و 623 نفر جمعیت عشایر کوچنده شهرستان‌های چابهار و کنارک را تشکیل می‌دهند.عشایر این دو شهرستان با داشتن حدود 30 هزار راس دام ...

مشاهده کامل متن سبک نقش مهمی در تولید شیر و گوشت استان ایفا می‌کنند.منبع:http://www.mehrnews.com/http://www.

irna.ir/.