

اطلاعات بیشتر
- نام مکان:
- آرامگاه ابراهیم پور داوود
- استان:
- گیلان
- شهرستان:
- رشت
معرفی نامه
آرامگاه استاد ابراهیم پورداوود که در گذشته مکتب خانهی استادپور داوود بوده است، در داخل بازارچهی سبزه میدان شهر رشت قرار دارد. استاد پور داوود در پانزدهم اسفند سال هزار و دویست و شصت و چهار هجری شمسی در محلهی سبزه میدان رشت دیده به جهان گشود. وی در سال هزار و سیصد و ده خورشیدی در دانشگاه تهران استاد رشته حقوق در ایران باستان و همچنین صاحب کرسی ادبیات در زمینهی اوستا و فرهنگ ایران و پارسی باستانی شد. معماری آرامگاه خانوادگی استاد پورداوود مستطیل شکل، با ابعاد 7× 2×4 متر میباشد و ارتفاع آن از زمین تا زیر شیروانی حدود چهار و نیم متر است.
این بنا دارای یک در و شش پنجره میباشد.نام پدر ایشان داوود بود و در بیستم بهمن هزار و دویست و شصت و چهار شمسی (۲۸ جمادیالاولی ۱۳۰۳ قمری) در شهر رشت، در محله سبزه میدان در خانواده ای ملاک و بازرگان به دنیا آمد. در پنج یا شش سالگی به مکتب میرزا محمد علی رفت که محل آن اکنون آرامگاه پدر و برادران و خود او میباشد. سپس تحصیلات مقدماتی فارسی و عربی را در مدرسه حاجی حسن رشت به مدیریت سید عبدالرحیم خلخالی انجام داد.
زمانی که در مدرسه حاجی میرزا حسن در سلک طلاب درس میآموخت، به مرثیهگویی پرداخت و دوستانش به وی تخلص "لسان" دادند. در هزار و دویست و هشتاد و چهار شمسی، در بیست سالگی، به همراه برادر و استادش عبدالرحیم خلخالی به تهران رفت و به آموختن طب قدیم ...
مشاهده کامل متن پرداخت و از محضر محمدحسینخان سلطانالفلاسفه بهره برد.در سال هزار و دویست و هشتاد و هفت از راه قم، سلطانآباد (اراک امروزی)، کرمانشاه، بغداد و حلب به لبنان رفت. در بیروت در مدرسهٔ لوئیک به فراگرفتن زبان و ادبیات فرانسه پرداخت و در همانجا نام پورداوود را بر خود نهاد (برادرانش نامهای داوودزاده و داوودی را برگزیدند). پس از دو سال و نیم اقامت در بیروت برای دیدار خانواده به رشت بازگشت و پس از مدتی در شهریور هزار و دویست و هشتاد و نه راهی فرانسه شد.
در همانجا بود که با سید محمدعلی جمالزاده (متوفی ۱۳۷۷) آشنا شد. سپس به ایران بازگشت و پس از اقامتی کوتاه در رشت، در رمضان سال هزار و سیصد و بیست و هشت، از راه باکو و وین به فرانسه رهسپار شد و نخست در دبیرستان شهر بووه نامنویسی و خود را برای ورود به دانشکده حقوق آماده کرد، آنگاه در رشته حقوق دانشگاه پاریس به تحصیل پرداخت و از محضر درس شارل ژید و پلانول استفاده کرد و همچنان به تحصیل خود ادامه داد. وی در طول عمر خود خدمتهای فراوانی به جامعه کرده است. پورداوود را بنیادگذار ایرانشناسی در سرزمین ایران، و زندهکننده فرهنگ و زبانهای ایران باستان دانستهاند.
وی از کودکی به دانستن اوضاع ایران قدیم علاقهمند بود و چون به سن رشد رسید، مطالعه کتاب هایی را که راجع به ایران باستان بود، بر مطالعه کتابهای دیگر ترجیح داد و به خصوص کتابهای مربوط به دین زردشتی، بیش از همه توجه او را به خود جلب کرد و سالهای دراز در این باره به تحقیق پرداخت (پورداود، مقدمه بر یشت ها، ۱۱-۱۲). وی با آگاهی وسیعی که از زبانهای فرانسه، آلمانی، انگلیسی، عربی و ترکی و دیگر زبانهای کهن داشت، تمام کتابهای مربوط به ایران قدیم را که به زبانهای گوناگون نوشته شده بود در کتابخانه شخصی گرد آورد و تا آخرین دقایق حیات به مطالعه و بررسی سرگرم بود و در این راه از مباحثه و مکاتبه با دانشمندان بزرگ ایرانشناسی دنیای غرب از جمله مارکوارت، مان، هارتمان، فرانک، شدر، براون، میتووخ، مینورسکی، ولف و بلوشه دریغ نمیکرد. بر اثر کوششهای پیگیر او ایرانیان میتوانند اوستا را به زبان فارسی ساده امروزی مطالعه کنند و از اوضاع، رسوم، اخلاق، مواعظ، حِکم، معتقدات دینی و روایتهای تاریخی و اساطیری نیاکان خود آگاه شوند. خدمت بزرگ او درباره تفسیر اوستا به خدماتی تشبیه شده است که گروته و راولینسون در قرن نوزدهم نسبت به کشف الفبای میخی کردند و دنیا را از تاریخ قوم آریایی و ایران هخامنشی آگاه ساختند.
ایشان در سال هزار و سیصد و چهل و هفت دار فانی را وداع گفتند و در این مکان به خاک سپرده شدند.منابع :http://fa.wikipedia.org/http://www.
encyclopaediaislamica.com/http://rasht-varesh.blogfa.com/http://www.
ikav.ir/http://pardis.150m.com/.